Op Amstelstraat 9-11 zat vroeger het bruiningscentrum van Bootsma, 'Safe Sun'. Toen dit dicht ging bleef het uithangbord achter. Voor de rest werd de vloer eruitgesloopt en stond het pand leeg. Het SPOK heeft in die tijd het pand onder de loupe genomen. Het bleek dat er nog steeds een bruiningscentrum ingeschreven stond. Het was genaamd 'Life Sun', officieel een nevenvestiging van Café 'The Stones' op de Warmoesstraat. Life Sun zou gedreven worden door mevrouw A. C. Eype.

Uiterlijk leek er niets met het pand te gebeuren maar achter de schermen des te meer. Op 29-05-89 verkocht Luske het pand aan Morales uit Londen. De prijs die hij hiervoor kreeg was twee miljoen gulden. Het vreemde was dat Luske zich nog steeds tegen het pand bleef aanbemoeien, alsof het nog van hem was. Hij ontving er nog post, had er nog een BV'tje ingeschreven enzovoort. Het pand zelf werd ondertussen druk verhandeld. Hieronder de verkoopdata en prijzen

29-05-89 Luske verkoopt aan Morales voor 2 miljoen

20-10-89 verkoop aan Adjuncten properties voor 4,8 miljoen

20-10-89 verkoop aan Hoorn en Winkel european properties

19-09-93 verkoop aan LuBo BV voor 1,5 miljoen

In eerste instantie is niet duidelijk wat er hier gebeurd. Als feit kunnen we stellen dat Luske een half miljoen op deze deal wint. Als we meer naar de achtergronden van de tussengeschoven ondernemingen kijken wordt duidelijk waarom Luske een half miljoen beloning krijgt voor het uitlenen van het pand. Want uitlenen is wat er gebeurt is.

Om dit duidelijk te maken moeten we uitleggen wie en wat Hoorn en Winkel is. In 1989 komt er veel kapitaal los uit Zweden. Men staat te dringen om dit geld te beleggen in onroerend goed in Nederland en Duitsland. Dit heeft een prijsopdrijvend effect. Toch is dit niet de reden waarom de prijs binnen 5 maanden meer dan verdubbeld. Er is hier sprake van een vooropgezet plan. Adjuncten koopt aan voor Hoorn en Winkel en krijgt hiervoor een 'normale' provisie van drie ton. Op papier is de prijs tot grote hoogte gestegen.

De BV Hoorn en Winkel is een beleggingsBV van enkele Zweden, evenals Adjuncten. Achter Hoorn en Winkel schuilden de heren Linder, Finetto en Soderberg. Zij treden op een bepaald moment uit de vennootschap en 'De Nieuwe Maasstad' treed erin. Feitelijk wordt de hele BV verkocht. Wie is de Nieuwe Maasstad nu weer? De nieuwe Maasstad was in die tijd een vastgoedfonds waarover Schuwer de directie voerde en Dhr Finetto grootaandeelhouder was. Wat bezield Finetto om een veel te duur pand aan zijn eigen vastgoedfonds te verkopen? Het NRC meldde op 12-1-92 het volgende:

"Het is als gevolg van de gekelderde onroerend

goedprijzen aanlokkelijk voor grootaandeelhouders

hun verlies op het onroerend goed fonds af te

wentelen. Volgens de directeur van De Nieuwe

Maasstad heeft de Zweedse grootaandeelhouder O.B.

Finetto eind 1990, begin 1991 kantoren aan zijn

bedrijf verkocht en later tegen een gereduceerde

prijs verkocht."

Waarom wij hier spreken van een vooropgezet plan, opgezet in 1989, is het feit dat Luske zich de gehele tijd op de achtergrond met het pand bemoeide. Hij schijnt nog eens een vergunning te hebben aangevraagd en hij zorgde ervoor dat de krakers die ook daar opdoken vertrokken. Ook bleven BV's ingeschreven op dat adres. Extra aannemelijk wordt dit verhaal nadat Luske, via de BV Lubo, het pand weer officieel terug krijgt.

In deze tijd heeft het pand leeggestaan. Geruime tijd nadat het pand weer in Luske's officiele bezit is gekomen wordt er een bruiningscentrum geopend. We schreven al eerder dat hier zo weinig klanten komen, dat het onduidelijk is waar het bruiningscentrum zijn bestaansbasis aan ontleend.

Hoorn en Winkel is een klup van enig kaliber. Zij hebben hele blokken in de stad aangekocht. Met name Gutenberg uit Costa Rica leverde panden onder andere gelegen aan de Hoofdweg en aan de Spuistraat/Keizerrijk. Daarnaast werd onroerend goed aangeleverd door IVEMO en Chesterfield.

Aanvulling: Ook dit pand is nog een keer gekraakt. Toen kwamen er enkele mensen met pistolen opdraven en de krakers pakten hun biezen.