Amstel 134: alle huisraad in plastic zakken |
Gistermiddag werd aan de Amstel 134 de inhoud van een souterrain op straat gezet. In tientallen dozen, vuilniszakken en plastic tassen kwamen de bezittingen van de twaalf bewoners naar buiten. Huisraad die eerder deze week was verzameld uit de kamers van het huis. Zondagavond merkten de bewoners dat hun huisbaas de voordeur had vergrendeld. Hij had hen per 1 november de huur opgezegd. Op 26 november dient voor de Amsterdamse rechtbank een kort geding van de bewoners tegen hun huisbaas.
door TANJA VAN BERGEN
"Kan dat niet wat voorzichtiger ?", vraagt een bewoonster als de zoveelste plastic zak op de stoep belandt. "Dan had je je spullen maar moeten meenemen toen je hier nog woonde."
"Woonde ? Ik woon hier nog steeds !"
Dat is nou juist het grote strijdpunt. De eigenaar van Amstel 134 stelt zich op het standpunt dat hij de bewoners de huur heeft opgezegd en dat ze dus moeten verdwijnen. De huurders hoorden bij Bouw- en Woningtoezicht dat een vergunning om het pand te verbouwen tot hotel onherroepelijk was afgewezen en besloten niet weg te gaan. Vrijdag 31 oktober werd het gas afgesloten en vergrendelde de huisbaas de gemeenschappelijke keuken. Een week later was er ook geen elektriciteit en water meer. Werklieden waren inmiddels begonnen aan de voorbereidingen voor de verbouwing: beschadigde ramen in de zolderkamers werden weggehaald, maar niet vervangen. Zondagavond ontdekten de huurders dat ze hun huis niet meer in konden en de ochtend daarop dat de verbouwers zich voornamelijk bezig hielden met het verbouwen van hun kamers. De meeste huisraad werd verplaatst naar het souterrain.
Aangifte gedaan bij de politie, die de klachten over huisvredebreuk, inbraak en diefstal doorspeelde aan de officier van justitie. 'Civiele zaak', oordeelde deze woensdagmiddag De bewoners hadden inmiddels al een kort geding aangevraagd over de afsluiting van gas, water en licht; daar komt nu de vraag bij of ze terecht uit hun huis zijn gezet.
Van zondagavond tot en met woensdag hebben ze in ploegen continu het pand in de gaten gehouden, bang dat er een verhuiswagen zou worden voorgereden "Maar dat hou je niet vol," zegt Corrijanne "Je loopt toch al de hele week van hot naar haar te rennen: overleggen met de andere bewoners, dingen regelen. Op die manier ben je er vierentwintig uur per dag mee bezig".
Het is donderdagmiddag, een uur of een. De bewoners van Amstel 134 zitten bij elkaar in een buurtcafe. Corrijanne maakt zich vooral bezorgd over haar paspoort en girobetaalkaarten. "Die lagen op mijn tafel. Zondagavond is de politie in het huis geweest om te bemiddelen en een van die agenten vertelde me dat in mijn kamer alleen nog wat matrassen stonden en mijn prullenmand. Ze hebben zelf mijn vensterbank leeggehaald, met een punk-barbiepop die ik voor Sinterklaas heb gekregen" Anne heeft binnenkort een tentamen, maar kan niet bij haar studieboeken. En zo missen ze allemaal wel wat. Onderbroeken, de pil, een collegekaart. "Mijn agenda," zegt Vincent. "Daar staan al mijn telefoonnumers en adressen in.
Volgens de bewoners heeft de huisbaas zijn plan getrokken nadat zij in september een voorstel tot huurverlaging hadden ingediend. Ze betaalden gemiddeld driehonderd gulden per maand all-in voor een kamer en gemeenschappelijk gebruik van een keuken, een douche en twee wc's.
Vincent: "De huisbaas was op vakantie toen we ons voorstel indienden, maar de beheerder vertelde ons dat we maar vast minder moesten gaan betalen. We hebben van de huisbaas ook nooit antwoord gekregen op ons voorstel, maar ik ben ervan overtuigd dat hij ons toen lastig is gaan vinden." Een schriftelijke huurovereenkomst hebben ze, op een na, niet en hun huur betaalden ze meestal contant. Het huis staat bij de gemeente omschreven als een kamerverhuurbedrijf, waar maximaal zes mensen mogen wonen.
Om twee uur komt het bericht door dat een overeenkomst is bereikt met de advocaat van de huisbaas: de bewoners kunnen hun spullen ophalen. Ze stellen zich voor dat zij een voor een onder begeleiding de bezittingen kunnen uitzoeken die ze het hardst nodig hebben. Maar zo werkt het niet: om drie uur openen twee mannen de deur van het souterrain en stouwen de stoep vol met een chaos van dozen, klein meubilair, dekbedden, vuilniszakken... "Hoe moet ik hier nou mijn papieren in vinden," klaagt Corrijanne.
Jaap haalt uit een plastic zak met een bodem vuil water een doorweekt studieboek, Principles of Neural Science; f 168:- staat er nog met potlood in geschreven. Een agent, die in een politiebusje met vijf collega's waakt over ongeregeldheden, adviseert hem aangifte te doen bij de recherche. Het busje staat er trouwens ten overvloede: er wordt gevloekt en gescholden, maar de beide partijen raken elkaar niet aan. "We gooien geen gifbom naar binnen en je vriendin laten we ook met rust," roept een bewoner door de brievenbus. De huisbaas heeft zich de hele middag niet laten zien. Een van de bewakers verklaart dat meneer Van Oostenbrugge, die zich ook wel Markies de l'Axion noemt, 'in het buitenland' is. Zijn advocaat, mr G.F.Scheltema is evenmin bereikbaar voor commentaar.
's Avonds belt Vincent de stand van zaken door: "We hebben nog een tijdje om de spullen heengelopen en toen zijn we maar gaan inladen. Morgen om drie uur moeten we de rest komen halen. Dan begint het gedonder opnieuw."