De krakers van het Amsterdamse kraakpand Het Paard van Amstel zijn met een vonnis van vier weken celstraf de nieuwste slachtoffers geworden van wat doorveel mensen wordt aangeduid als het zero tolerance beleid. Althans zo luidt de strekking van de brief van een van de NN-ers die ik van het Web plukte en dit is klaarblijkelijk ook de mening van veel andere krakers. Met het zero tolerance beleid geven machthebbers politie opdracht de door hun gemaakte wetten strikt op naleving te controleren. Iedere overtreding van wettelijke grenzen moet resoluut worden afgestraft.

In het geval van de vier verdedigers van het Paard van Amstel was de aanklacht het vermeende gooien van stenen naar politie en toeristen. Hiervan was de politie nogal geschrokken. Ze repte tijdens de zitting jammerlijk over de normaliter gemoedelijke sfeer waarin ontruimingen plaatsvinden. Deze was verstoord door de vier die met stenen zouden zijn gaan gooien. En eerrlijk is eerlijk, vanuit hun optiek kun je zeggen dat er een nogal eenzijdige wijziging van het , door hun vanwege de gemoedelijke sfeer zo bejubelde, ontruimingsscript was. Juist de verontwaardigde toon van de officier van justitie (Tonino, Typ) zou de krakers aan het denken moeten zetten. Want is het niet zo dat de meeste ontruimingen waarbij vaak heftig verzet was aangekondigd regelmatig met een sisser afliepen?

De gemeente spaart wat ontruimingen op en organiseert een paar keer per jaar een optocht door de stad met waterwerper, kraanwagen en een paar honderd ME'ers die vervolgens bij ieder te ontruimen pand hetzelfde slaapverwekkende stuk spelen .dE ontruimingen hebben iedere keer dezelfde spelers, dezelfde rollen en dezelfde ontknoping. En de krakers?

Deze blijven trouw hun eveneens slaapverwekkende rollen meespelen. En zo doet het nooit van programma veranderende toneelgezelschap met spelers van een nogal diverse pluimage iedere paar maanden de hoofdstad aan.

Uit de veroordeliing van de vier kun je dan ook niets anders konkluderen dan dat de regisseur (de overheid) de touwtjes stevig in handen heeft en graag zo wil houden. Zolang de krakers zich aan hun rol houden mogen ze meespelen en anders worden ze uit het stuk geflikkerd, zoals nu de vier bestraften is overkomen.

Dit heeft in tegenstelling tot wat beweerd wordt weinig met zero tolerance te maken, maar alles met de mate waarin het verschijnsel kraken zichzelf door knuffel-overheidsbeleid haar radicaliteit heeft laten ontnemen. Het overheidsbeleid ten aanzien van sociale bewegingen is er op gericht deze te controleren, onderling te verdelen en uiteindelijk te integreren in de nietszeggende polderspektakelshow (lees:vernietigen). De overheid, die eerst probeerde de kraakbeweging met geweld de kop in te drukken, heeft ingezien dat er betere manieren zijn om met al die rare randfiguren die in de kraakwereld rondlopen om te gaan. Het verschijnsel kraken bestaat vandaag de dag al lang niet meer 'omdat het verbieden ervan zou resulteren in militant verzet'. Het kraken bestaat nog omdat het -uitzonderingen daargelaten- zichzelf beheersbaar heeft gemaakt en omdat er al lang geen wezenlijke bedreiging meer vanuit gaat.

Het onschadelijk maken van sociale bewegingen is een van de hoofdpijlers van het vaderlandse Poldermodel, al praten politici liever over het integreren van sociale bewegingen in het besluitvormingsproces. De kraakbeweging is zeker niet het enige slachtoffer van dit beleid maar het is wel een van de meest weerspannige bewegingen die wat betreft haar geschiedenis, haar radicale uitgangspunten (eigendom is niet heilig) en aantallen mensen die het aantrekt de potentie heeft om zich aan de haar toebedeelde rol in het polderspektakbel te ontrekken. Het zou de motor van de anti-kapitalistisc he beweging kunnen zijn wanneer het ophoudt naar de eigen navel te staren en kraakstrijd weer weet te verbinden met andere strijdpunten. Daarvoor is het eenzijdig oprekken van de (toneel-)spelregels niet genoeg maar moet het spel zelf worden veranderd.

Het hele gebeuren rond het Paard van Amstel zet te denken. Het gooien van stenen naar de politie zou kunnen worden uitgelegd als radicalisering, maar net zo goed als 'spelers die even uit hun rol schieten' en door de regisseur terecht gewezen worden. Het feit dat de huidige interventie van -reddende engel- de gemeente Amsterdam, die het pand schijnt te willen aankopen, door de krakers wordt toegejuicht, doet me het laatste vrezen.

Marco

In Ravage 289 20-8-99

http://www.antenna.nl/ravage